Viëtnam

Ons Viëtnam avontuur begon toen we lopend over de brug de grens over staken. Die avond aten we meteen het allerlekkerste gerecht van Viëtnam dat we nog vaak zouden eten, 'pho', rijstnoedelsoep vol verse kruiden, kip, varken of rund en limoen, heerlijk!

Sapa
De volgende ochtend vertrokken we naar Sapa. Ondanks het gesmeek van vele privé busjes gingen we met het openbaar vervoer, dat is een stuk goedkoper! De tocht duurde bijna anderhalf uur en was alleen al de moeite waard. We slingerden tussen de bergen door met de meest prachtige uitzichten op bossen, rijstvelden en valleien. Dat beloofde veel goeds voor de komende dagen... Aangekomen in Sapa werden we opgewacht door een groep van ongeveer 10 meisjes/vrouwen, die maar al te graag wilden dat we met hen een trekking toer gingen doen naar hun dorpje. Het was ongeveer 15 minuten van de bus naar ons hotel. Tot aan de deur werden we vergezeld door 2 van hen. Ze spraken redelijk Engels en wilden veel van ons weten. Tussendoor kwam toch steeds de vraag of we een trekking wilden doen naar hun dorp, waar het (uiteraard) prachtig was en of dat we zelf-geborduurde zakjes van ze wilden kopen. We vonden het bijna zielig en wilden ze wel wat geld geven. Bijna inderdaad, want later bleek dat mensen van de 'Mongh' stam waren en de hele dag niets anders deden dan met toeristen meelopen die een backpack droegen (en dus net aankwamen in het plaatsje). Want toen we onze spullen in het hotel hadden achtergelaten, en de was weer eens een keer hadden laten doen (was erg hard nodig!), waren we in een keer een stuk minder interessant. De volgende dag huurden we mountainbikes. Het waren flinke klimmen met ellenlange bergen van 10-12%! Na 2 uur fietsen, waarin we zo'n 12 kilometer hadden geklommen, kwamen we aan bij de Silver Falls waterval. Iedereen rijdt hier brommer/motor, mensen keken ons een beetje raar aan en hadden tegelijkertijd veel respect voor ons. 3 kilometer verder bleek een prachtig uitzicht te zijn over een vallei. Het was een flinke klim die ons bijna een uur kostte en waarbij de lichtste versnelling eigenlijk nog te zwaar was. Maar het was de moeite waard. Toen we daar aan kwamen, zagen we net dat de vallei helemaal dichttrok. Je kon letterlijk geen hand meer voor ogen zien! We zaten echt in de wolken. De wolken gaan hier zo snel dat het maar een paar seconde duude voordat de wolken weer helemaal waren verdwenen, maar dus ook dat het weer helemaal dicht was getrokken. Echt bizar! Op de terugweg stopten we nog even om te gaan kijken bij een andere waterval (de Love Waterfall) hier was net een bruidspaar foto's aan het maken. Toen Ruud even bij een kantoortje naar binnen was om te vragen hoe we precies bij de waterval moesten komen, was het bruidspaar erg gecharmeerd van Suze en haar fiets en werd ze ook nog even met het bruidspaar op de foto gezet. De volgende dag huurden we een scooter om de nabijgelegen dorpjes waar etnische minderheden leven, te gaan bezichtigen. De scooter werd verhuurd op goed vertrouwen, want we hoefden geen papieren te laten zien en alleen de huurprijs van 100.000 (ongeveer €3,75) te betalen. Langs de weg naar de dorpjes waren verschillende uitzichtpunten, met prachtig uitzicht over de vallei en verschillende rijstterrassen. Ook hier zagen we een aantal prachtige watervallen. Bij elke stop kwamen er minimaal 10 kinderen naar ons (en alle andere toeristen die er ook stopten) toe om armbandjes te verkopen. Met erg droevig stemmetje en echte bedel-ogen bleven ze de zin: 'wanna buy one from me?', herhalen. Veel van hen gaan niet naar school omdat ze overdag spullen moeten verkopen van hun ouders.

Hanoi
We namen na onze scootertocht de nachttrein naar Hanoi waar we in een heerlijk hotel zaten en een dagje stad deden. Steden zijn niet echt ons ding en we besloten, na de mooiste highlights van Hanoi te hebben gezien, de volgende dag alweer naar Ba Tu Long Bay te gaan, net boven het meer toeristische Halong Bay.

Ba Tu Long Bay
Met het openbaar vervoer gingen we naar Cai Rong, want vanuit daar konden we een ferry nemen naar het eiland Quan Lan. Dit was een hele onderneming. We werden eerder dan de bedoeling was, uit de bus gezet. We vermoeden omdat er niemand anders meer in zat en er dus niets meer aan te verdienen viel! Maar met wat extra geld kwamen we natuurlijk toch op de plaats van bestemming aan. Het was een echt vissersdorpje met weinig toeristen. De ferry ging de volgende ochtend en in 45 minuten voeren we door de prachtige baai vol rotsen (we wilden eigenlijk de langzame boot, maar kochten helaas het verkeerde ticket voor de speedboot) naar het eiland. Daar huurden we een scooter en reden we in een dag het hele eiland rond, bezochten prachtige stranden en aten in een heel gezellig restaurantje waar Ruud nog een whiskey dronk met de militairen die we eerder op de boot tegen gekomen waren. De volgende dag namen we de ferry terug naar Halong Bay City en namen de bus naar Nim Binh.

Nimh Binh
Hier huurden we een scooter en reden naar Tam Coc waar we op een riviertje rond gevaren werden door iemand die roeide met zijn voeten! Erg knap! Ruud heeft het nog even geprobeerd maar dat viel toch tegen. We hadden helaas heel veel regen en de andere dingen die we die dag op de planning hadden, vielen in het water. We liepen nog een berg op (waar we al een uur gewacht hadden), maar konden het uitzicht niet zien en waren blij dat we door de stromende regen zonder kleerscheuren terug kwamen, maar toen viel Suze alsnog van de trap en was ons fototoestel kapot. Het was een heel tegenstrijdige dag met 's ochtends het mooie nieuws dat Rens en Marjolein trotse ouders zijn geworden van Kiki en eind middag het bericht dat oma was overleden. 's Nachts gingen we met de 'sleeperbus' naar Hué (ja, een bus waar je 'bijna' in kunt liggen) wat niet echt / echt niet prettig was en slapen kwam er dan ook totaal niet van. Vooral omdat de chauffeur als een gek reed en we ons vast moesten houden om niet uit bed te vallen!

Hué
We werden bij de bus opgehaald door de mensen met het meest fantastische hotel in Viëtnam: het Four Seasons hotel. We kregen uitgebreid ontbijt (bestellen zo vaak je wil) en altijd als je terug kwam van een activiteit, kregen we geparfumeerde handdoekjes en een lekkere vruchtenshake. We huurden een scooter en brachten de dag door op een paradijselijk strand, waar we nog wat uurtjes slaap inhaalden. Hué is een historisch stadje met een oud Citadel en buiten het centrum liggen een aantal koninklijke tombes waarvan we er een aantal met de scooter bezochten. Twee weken later in Ho Chi Minh kwam we er overigens achter dat we die dag met exact dezelfde vrouw mee zijn gereden als Joris en Sanne twee dagen eerder. Die mevrouw wees ons heel vriendelijk de weg naar de tombes, wachtte op ons en vroeg ons om bij haar thee te komen drinken. Ze vertelde een slecht nieuws gesprek gehad te hebben met de leerkracht van haar kinderen, omdat ze het onderwijs niet meer kon betalen. En zoals je al kunt raden, vroeg ze ons uiteindelijk natuurlijk om een bijdrage.
We boekten voor de volgende dag een Easy Rider. Normaal gesproken ga je dan bij iemand achterop de motor, maar Ruud wilde graag zelf rijden dus we spraken af dat de Easy Rider voorop reed met onze spullen en Ruud, met Suze achterop, erachteraan. Het was een super leuke dag door de binnenlanden en langs de kust van Viëtnam met stops bij een vissersdorpje, de Elephant Waterfalls (met een natural waterslide) en Marble Mountain, waarna we in het donker aankwamen in Hoi An: Een heel sfeervol stadje met een oud centrum en veel lampionnen waar een lokaal draft biertje maar €0,11 kost!

Hoi An
De volgende ochtend werden we opgeschrikt door het nieuws dat Hans (de vader van Suze) een hersenbloeding heeft gehad. Dan zit je ineens wel héél ver weg en wil je het liefst thuis zijn...Gelukkig is hij inmiddels thuis aan het revalideren en gaat het naar omstandigheden goed. De dagen erna bezochten we het oude centrum van Hoi An en het strand, al waren onze gedachten ergens anders.

Nha Trang
Met de trein gingen we een paar dagen later naar Nha Trang. Dit bleek een vakantiebestemming voor Russen (we werden zelfs in het Russisch aangesproken in restaurants). De Russen zijn minder netjes en vriendelijk wanneer ze op vakantie zijn dan toen we ze in eigen land troffen! We bezochten de Lang Son Pagoda met een grote liggende en zittende buddha en de Po Nagar Cham Towers, waar twee jongens foto's van Ruud wilden maken, terwijl hij met de derde poseerde. Dat blijft grappig!

Dalat
Met de bus reisden we door naar Dalat, waar we een gezellige hoteleigenaar troffen die ons veel over Viëtnam heeft verteld onder het genot van eigen gestookte ricewine met 'natural medicine' (meer een flink sterke likeur te noemen). Dalat staat bekend om het canyoning, dus dat gingen wij ook zeker doen! In een groepje van 5 gingen we voor de grote groepen uit. Abseilen van rotswanden, maar ook van/door watervallen, een sprong van de rotsen van 11 meter (die niet helemaal arbo-proof was), verschillende waterslides en als klap op de vuurpijl 'the washingmachine': abseilen waarbij je in de waterval belandde en je daarin (onder water) een stuk mee moest laten drijven. Helemaal schoongespoeld en met nog de nodige adrenaline, gingen we die middag nog met de kabelbaan over de vallei van Truc Lam heen en liepen een paar kilometer terug. Om nog wat meer van de omgeving van Dalat te zien, huurden we de volgende dag een scooter en reden naar Lang Biang Mountain die we in 3 uur (op slippers want onze schoenen waren nog doorweekt) op liepen. Daarna reden we naar de Elephant Waterfall die super sterk en mooi was maar waar we eigenlijk nergens heel goed zicht op konden krijgen, omdat de paadjes vooral tussen en onder de waterval door liepen.

Ho Chi Minh City / Saigon
Niet echte stadsmensen als wij zijn, hebben we niet veel tijd in de stad doorgebracht. Wel zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest bij Ben Duoc, de minst toeristische van de twee (hoewel dat ons wel een halve dag met openbaar vervoer kostte). Zo'n 250 kilometer aan ondergrondse gangen zijn hier in 20 jaar gegraven. En dan te bedenken dat een fitte man maximaal 2 meter tunnel per dag kon graven. Tijdens de Viëtnamoorlog leefden hier zo'n 3000 mensen onder de grond en konden daar maximaal 2 of 3 maanden blijven. Ze hadden nog een officiële ingang. Het was zo krap dat, om erin te komen, je je armen omhoog moest houden en je er langzaam in moest laten zakken. In de tunnel zaten ook nog allemaal vleermuizen die, in een gang waar je alleen maar gebukt op je hurken doorheen moest kruipen, om en soms tegen je hoofd vlogen. De tunnels waren minder dan 90 cm hoog. Gelukkig hadden ze er nu wel lampen in gemaakt. Ze hadden echt alles onder de grond gemaakt. Van operatiekamers tot slaapkamers tot keukens met een slim afvoersysteem (met verschillende kamers, zodat de rook van het koken niet boven de grond te zien was). Het moeten barre omstandigheden zijn geweest in de tunnels en kamers die tot 10 meter diep onder de grond zaten. In de stad bezochten we nog het War Remnants Museum. Het was een soort foto collectie die de gruwelijkheden van de Vietnam oorlog lieten zien. De meeste indruk wekten de foto's van de gevolgen van de 'Agent Orange' (napalm). Zelfs bij de tweede generatie na de oorlog, mensen van onze leeftijd, hebben veel mensen nog aangeboren afwijkingen (geestelijk en / of lichamelijk).

Can Tho
Onze laatste bestemming in Viëtnam was Can Tho, een stad midden in de mekong delta waar de mensen van en met de rivieren leven. Ruud was jarig die dag! Na een heerlijk ontbijt op bed, duurde het even voordat we wat konden gaan doen. Alle pinautomaten weigerden ons namelijk geld te geven en we moesten er exact 10 af lopen voor we er iets uit 'kregen'. Daarna hebben we met een scooter een dagje door de omgeving gereden en zijn de kleinste dorpjes langs de rivier in gereden. Mensen wisten niet wat ze zagen en stopten met alles waar ze mee bezig waren om ons te bekijken. De volgende dag boekten we een tour om de omgeving ook vanaf het water mee te maken. Met een 'schipper' en een gezellige gids (een student van onze leeftijd die dit bijbaantje gebruikte om zijn engels bij te spijkeren) gingen we op pad naar de floating markets. Wij vertrokken om half 6, al beginnen de markten al om 4 uur. Daarna bezochten we een fabriek waar de rijstnoedels, die we minstens 1x per dag eten hier, werden gemaakt. Alles handmatig en heel mooi om te zien. We voeren terug door de smalle kanalen en bezochten een prachtige tuin vol met fruitbomen.

De volgend dag vertrokken we per bus naar Cambodja waar we eerst degene van de busmaatschappij moesten helpen. Hoe schrijf je BORDER (hij dacht BODER). Bij de grens van Cambodja moesten we uit de bus en lopend de grens over. Hoe dat verliep de volgende keer...


De foto's zien hier te vinden:
https://picasaweb.google.com/115127350444859083454/Vietnam?authuser=0&feat=directlink