Nieuw Zeeland deel 4

Na 'n rust- en wasdag, was 't natuurlijk weer tijd voor wat actie. We waren inmiddels van Fox Glacier naar Franz Josef Glacier gereden. HIer liepen we ook naar de gletsjer. Deze zag er niet heel ander uit dan de Fox gletsjer, maar nog steeds heel indrukwekkend! We hadden eigenlijk al besloten om geen toer te doen (want je mag als 'onervarenen' niet zelf op 't ijs), maar onderaan de gletsjer vonden we dat toch wel heel erg jammer omdat we zo alleen de onderkant van de gletsjer konden zien. Terug gekomen bij 't dorpje gingen we meteen naar de i-site en boekten we 'n 'Full Day Ice Hike'. De volgende dag was het dus vroeg opstaan en naar het toerbedrijf toe. Daar kregen we 'n hele 'ijsuitrusting': 'n gevoerde regenbroek, schoenen en echte wolle sokken, 'n heuptas met spikes voor onder de schoenen, 'n regenjas, handschoenen en 'n muts. Bij de gletsjer werden we ingedeeld in groepen van 10-12 personen. Ruud had er zin in, dus belandden we in de kopgroep (most confident).

Na 'n berg rotsen en gruis geklommen te zijn, konden de ijzers onder gebonden worden en gingen we 't ijs op (je hebt er verassend veel grip mee!). In 'n rijtje achter de gids aan die stapjes voor ons hakten in 't ijs. We gingen door 'n super spectaculair terrein en hoe verder we kwamen, hoe stijler 't werd. Af en toe hadden we touw nodig om ons aanvast te houden op de stijle ijstrappen. Doordat de gletsjer zo'n 1,5 meter per dag verschuifd, ziet 't er elke dag anders uit en moeten er ook elke dag nieuwe paadjes uitgehakt worden. We liepen door super smalle gleuven met blauwe ijswanden. Het was wel stijl, maar 't werd ons gemakkelijk gemaakt door de trapjes en je moest vaak tussendoor wachten omdat er dan gehakt werd (echt zwaar was 't dus niet...als je niet hoefde te hakken!). De terugweg liepen we langs 'n ander pad, wat veel vlakker was. Hier kwamen we uit bij 'n ijsgrot. Het was zo klein dat we er gebukt doorheen moesten, bijna sprookjesachtig was het! Na de ijsgrot was 't nog 'n stukje teruglopen en daarna de bus in waar we weer bij 't bedrijf gedropt werden.

Aan de westkust van 't zuidereiland liggen voor de rest niet zo heel veel plaatsjes, waardoor we daarna 'n paar dagen vooral aan 't rijden waren. We bezochten uiteraard weer wat watervallen, 'n paar wat minder interessante stadjes, zoals Greymouth en Westport en ook 'n super mooie scenic kustroute (tussen Greymouth en Westport). We reden langs 'n rostachtige kustlijn, met daarnaast beboste bergen. Halverwege de route kwamen we langs de Pancake Rocks en Blowholes, waar pilaren van 'op elkaar gestapelde pannekoeken' boven de zee uit torende. Ook was er langs de route 'n heel strand waar iedereen rotsstapels had gemaakt en namen, jaartallen, reisdoelen, e.d. op de stenen achter had gelaten. Wij konden natuurlijk niet achterblijven...

In Nelson Lakes National Park, wilden we wel even aan 't meer van de zon genieten. Maar binnen 'n half uur hadden we, ondanks 't wondermiddel 'OFF', 35 bulten van de zwerm sandflies, die zich om ons heen had verzameld. Van ellende sprongen we gauw weer in de auto en reden richting Nelson. In Nelson was er de volgende dag markt. Daar hebben we uiteraard gezellig geslenterd en lokale specialiteiten geproefd. Na de markt gingen we richting 't Abel Tasman National Park, waar we gaan wandelen, maar dit sloegen we eerst nog even over om naar 'n uithoek van Nieuw Zeeland te rijden: Golden Bay.

Het was 'n stuk door de bergen met mooi uitzicht, waarna we uitkwamen bij de Waikoropupu Springs. Hier komt elke seconde 40.000 liter ongelooflijk zuiver en helder (drink) water uit de grond omhoog. Aan de kustlijn bezochten we een van de mooiste stranden van Nieuw Zeeland: Wharariki Beach. Helaas was 't geen weer om op 't strand te liggen, dus na 'n korte wandeling gingen we nog even van 't uitzicht genieten bij de Farewell Spit: 'n enorme lange punt van rotsen en duinen aan 't noordwest puntje van 't zuidereiland. Daarna gingen we relaxen op de camping, want vanaf morgen was 't weer 'tramping' tijd.

Abel Tasman here we come! de track van zo'n 42 kilometer wordt meestal in 3 - 4 dagen gelopen, maar als wij maar 4 - 5 uur op 'n dag moeten lopen, weten we niet wat we voor de rest van de dag moeten doen. We besloten dus om er 'n tweedaagse track van te maken. De eerste dag moesten we 5,5 uur lopen en de tweede dag 7 uur. Om 12 uur begonnen we en we moesten 'n beetje doorlopen omdat we 'n paar crossings hadden, waar we alleen met 'low tide' (eb) overheen konden. Wij vonden 't 'n beetje overdreven, maar uiteindelijk bleek dat de getijden hier tot 5 meter kunnen verschillen! Dan kun je er dus echt niet doorheen...
De track loopt voornamelijk langs de kust. Het eerste deel liepen we wat hoger, waardoor we schitterend uitzicht hadden. Het was prachtig weer, waardoor de zee extra helder leek. We moesten zelfs stukjes over 't strand lopen (goed voor de beenspiertjes met 'n zware backpack op je rug!). De eerste twee crossings gingen perfect, 't was 'n soort wadlopen. De laatste ging nog net, 't water kwam tot bovenaan onze bovenbenen. Na 4,5 uur bereikte we de camping die op 'n stukje land lag, met aan de ene kant zee en aan de andere kant 't nog droogstaande meer. De camping was 'n echte luxe voor 'n bushcamping. Een shelter met water om te koken, drinkwater, hout en 'n bijl (dus Ruud moest eerst nog even kloven). Maar daarna konden we de hele avond gezellig bij 't kampvuurtje zitten. We hadden 'n gezellig groepje met 'n paar Kiwi's, 'n Engelse, 'n Duitser en 'n paar Nederlanders. Omdat alles zoveel mogelijk 'light weight' moet zijn, bestond ons avondeten uit noodles en omdat 't al om 18.30 uur donker is, kropen we niet al te laat ons tentje in.

De volgende ochtend begrepen we waarom je de crossings alleen met 'low tide' kon maken! Het meer was helemaal volgelopen! Gelukkig moesten we de andere kant op en met nog 7 uur wandelen voor de boeg begonnen we om 8.00 uur te lopen. Deze dag moesten we nog 1 crossing maken maar hier kwamen we te vroeg aan waardoor we de alternatieve route van 1,5 uur extra moesten nemen. Het was een beetje frustrerend dat toen we aan de andere kant van het meer waren, het meer inmiddels leeggelopen was (hadden we beter even kunnen wachten dus!). De route was vandaag ook mooi maar iets minder dan gister doordat we vaak verder van de zee af liepen door het bos. We hadden er flink de pas in, want na 6,5 uur bereikten we Marahau (om 15.00 uur). 'T enige kleine nadeel bleek te zijn dat er vanaf dan geen watertaxi's meer gingen! We konden dus niet terug naar het startpunt waar onze auto stond en moesten noodgedwongen nog een nachtje kamperen in Marahau!

De volgende ochtend stond de watertaxi tot onze beschikking. Met een tractor werden we naar de zee gebracht en erin gedropt. Onze kapitein was vastberaden er een leuk tripje voor ons van te maken en uiteindelijk deden we er bijna 2 uur over terwijl er 1 uur voor stond! Hij bracht ons langs de 'split apple' (een gespleten ronde rots), verschillende leuke baaien (met een geschiedenislesje) en langs een hele leuke baai met allemaal jonge, speelse zeehondjes die rond de boot zwommen! Om 11.00 uur kwamen we uiteindelijk aan bij onze auto en verlieten we Abel Tasman National Park.

De laatste uurtjes van de track waren zwaar, niet omdat we zo moe waren, maar omdat we heel veel (als in Suze 7 en Ruud 3) blaren hadden gelopen. Bij de Marlborough Sounds was ook nog een hele mooie wandeltrack (de Queen Charlotte Track) maar we besloten hier maar eens wat andere spiertjes te gebruiken en voor 2 dagen een kajak te huren. We konden dan mooi een stukje van de track varen en ergens op een eilandje overnachten. Het weer zag er de eerste dag veelbelovend uit en ontdanks dat je toch behoorlijk nat wordt in zo'n kajak hadden we het lekker warm. Al onze kampeerspullen pasten er net in en de omgeving was heel erg mooi met alle eilandjes en bergen om ons heen. Er waren veel strandjes maar het overgrote deel is prive bezit van mensen dus alleen als ze niet thuis waren kon je daar even rusten. We gingen natuurlijk weer iets verder dan ons was aangeraden want we hadden nog wel een beetje energie over voordat we de camping opzochten (of ook wel grasveldje). Omdat 't 'low tide' was, was het een hele klus om de kajak uit 't water te krijgen zodat hij niet weg zou drijven als het 'high tide' werd. We hebben lekker kunnen slapen in deze mooie omgeving in ons tentje al hoorde je wel de hele tijd beesten om je heen. De volgende ochtend was het dus 'high tide' en was het een kwestie van de kajak het bergje af duwen en gaan met die banaan! 'T regende en we hadden 't ontzetttend koud dus we hadden er nog niet zo'n zin in. Gelukkig heb je hier 4 seizoenen in een dag en binnen een half uurtje was het weer stralend weer. Deze kant van de Queens Charlotte Sound was nog mooier met veel natuur, vogels en zeehonden! We hadden er zelfs twee die rond onze boot bleven zwemmen (en dan maar hopen dat ze je niet omgooien!). Tegen de middag zagen we in de verte een cafe aan het water met een flinke vaart zaten we zo op het terras. Heerlijk in het zonnetje genoten we van een welverdient (vonden we zelf) drankje. De terugweg was een pittige oversteek met aardige golven en wind tegen. We zagen opeens nog een hele grote groep dolfijnen (wel 20!) zo'n 100 meter van onze kajak zwemmen (en in de lucht springen), een mooie afronding van 't kajakken!

Hiermee eindigde ook ons avontuur op het zuidereiland en die avond namen we de ferry terug naar Wellington (Noordereiland), waar we nog iets meer dan 'n week voor de boeg hebben!


check de foto's op:
http://picasaweb.google.com/jansensuze/NieuwZeelandDeel4#