De Terugreis

Ons laatste verhaaltje…

Nadat we de tent verkocht hadden en voor het verdiende geld wat hadden geshopt, was ’t tijd om de auto in te leveren. De auto werd nagekeken en wel zo grondig dat ze de kapotte deur niet eens opmerkte…
De laatste shuttlebus ging al om 17.00 uur, dus om 17.30 uur waren wij op ’t vliegveld en we vlogen pas de volgende ochtend om 9.10 uur. Na lang bij de Mc Donald’s te hebben gezeten, zochten we ’n slaapplek op ’t skydeck. Het was er lekker donker, er was vloerbedekking en met onze matjes en slaapzakken hebben we heerlijk geslapen. ’s Nachts hoorden we nog iemand fluisteren: “Are they actually sleeping here? Maybe they are waiting for their flight to London.”

Met Aerolineas Argentinas vlogen we naar Sydney en ondanks dat de vlucht wel luxe was (met eten en drinken), stonden we aardig groen aan de grond vanwege alle turbulentie. We belden onze grote vriend (de 77-jarige) Charley waar we die middag, na wat shoppen bij de Paddy’s Market, heen zijn gegaan. Bij ’t treinstation stond Charley al op ons te wachten. Hij had ’n leuk klein appartementje en stond erop dat wij in z’n tweepersoons bed zouden slapen en hij op de bank.

Het hele weekend heeft hij ons ontzettend verwend. De eerste avond zijn we naar ’n club gegaan waar hij lid van was en zijn we heerlijk uit eten geweest met Charley en twee van z’n vrienden Cris en Cristy. De volgende dag kregen we ’n rondleiding door ’t gedeelte van Sydney waar Charley woont. Hij taxi-de ons langs mooie strandjes zoals ‘Cronella Beach’. Een lunch kregen we in hetzelfde restaurant als gister en daarna gingen we nog langs de Italiaanse Mister Bruno. Ze vonden het allebei hartstikke gezellig en wij natuurlijk ook!
’s Avonds heeft Charley voor ons gekookt en hij bleek ’n erg goede kok te zijn. Toen Miep belde om te informeren hoe ’t met ons was, wilde Charley haar ook per se aan de telefoon en hebben ze samen nog even gezellig gekletst.

Ondanks dat Charley het er niet mee eens was dat we maar zo kort bleven, moesten we de volgende dag toch naar ’t vliegveld. Uiteraard stonden we hier weer iets langer bij de douane, dit keer om ’n bot minischaartje in ons EHBO setje (de vorige vlucht was Ruud vergeten ’t plastic zakje met liquids uit de tas te halen...die Suze door de douane droeg). We vlogen richting Darwin wat met uitzicht op de outback onder ons en leuke filmpjes, ’n plezante vlucht was. Na ’n korte tussenstop in Darwin vlogen we verder naar Singapore. Na ’n nachtje op dit te schone vliegveld, vlogen we ’s ochtends meteen door naar Kuala Lumpur.

Daar aangekomen was ’t een kwestie van ’n uurtje met de bus en ’n stukje met de monorail, voordat we aankwamen midden in ’t centrum van Kuala Lumpur. Bij het door Chayen aangeraden hostel checkten we in en kregen we ’n kamer met tweepersoonsbed! We gingen alvast even lekker shoppen in de gigantische shopping mall tegenover het hostel. We aten (ook op aanraden van Chayen) lekker bij de mexicaan en gingen vroeg slapen in ons tweepersoonsbedje.

Bij dit schattige hostel zat ontbijt inbegrepen dus daar begonnen we de volgende dag mee. Daarna wilden we iets buiten het centrum zien dus gingen we op weg naar de Batu Caves. We waren nog nooit met de bus geweest en het leek een hele uitdaging. Er bestaan geen bushaltes en ook een timetable bestond niet. Na wat rondvragen belandde we toch in de goede bus, de mensen waren erg behulpzaam en voor RM 1 (€ 0,25) konden we door de hele stad reizen. Voor de Batu Caves staat een groot goudkleurig beeld van 42.7 meter hoog en je moet 272 traptreden op om er te komen. Onderweg zagen we een aapje die ongestoord vruchtjes zat je eten. De Caves waren erg mooi alleen is het jammer dat de Aziaten er zo’n zooitje van maken. Om ook een lokale markt te zien bezochten we Chow Kit. Dit was echt misselijkmakend. Er lagen geplukte kippen op een vieze tafel zonder koeling of verpakking, gedroogde vissen stonden er in manden op de grond en het stonk er ontzettend. Een blonde vrouw blijkt echt een attractie voor de Aziaten want op het fruitgedeelte van de markt begonnen er ineens allemaal mannen hard te joelen, toen zijn we gevlucht…

Om 9.00 uur werden we opgehaald want vandaag gingen we naar het Kuala Gandha Elephant Conservation Centre. Maar voor het zover was werden we eerst nog afgezet bij de tin (pewter) fabriek/muzeum. Als ‘rijke’ europeanen kregen we hier een priverondleiding. De rest van de dag hadden we overigens ook een privéchauffeur want we waren de enige twee die vandaag een tour hadden geboekt. In de buitenwijken van Kualu Lumpur werden we nog even afgezet bij een winkel waar de zelfs voor ons te dure horloges verkochten en een winkel met mooie stofjes (er werd Suze meteen een jurk aangemeten op allerlei manieren, nee dank u). Na een uurtje rijden stopten we voor de lunch: chicken rice. Het was verassend lekker, zelfs de rijst, je moet alleen niet bedenken waar de rijst vandaan komt…

Uiteindelijk aangekomen bij het Elephant Centre kregen we eerst een film te zien over hoe de getrainde olifanten uit het centre helpen bij het verplaatsen van wilde olifanten naar gebieden met genoeg voedsel als dat nodig is. Buiten zagen we de eerste olifanten al staan en daarna begon het spektakel. We mochten de olifanten voeren, er een stukje op rijden en tenslotte werden wij als vrijwilligers verkozen. We mochten nog een stukje rijden naar de rivier waar de olifant ons vervolgens zonder pardon in donderde!

Onze laatste dag in Kuala Lumpur was een soort mislukte shopdag. Na alle gigantische shopping malls te hebben afgestruind hadden we een slechte score van 2 t-shirts. We gingen lekker uit eten in een tappas restaurant. ‘s Avonds hebben we ons laatste geld opgemaakt in de skybar van het Traders Hotel dat uitkeek op de verlichte Petronas Twin Towers… Een mooie afsluiting weer.

Weer helemaal bepakt en bezakt gingen we weer met de monorail en de bus naar het vliegveld en mochten we de komende 14 uur op een stoel zitten. Het viel dan ook een beetje tegen dat er niet genoeg e-players in het vliegtuig aanwezig waren. Gelukkig wilden onze achterburen er wel ieder de helft van de vlucht mee doen en konden we toch nog een filmpje kijken. Al was de dag 7 uur langer, uiteindelijk leek het allemaal best snel te gaan. We brachten nog 1 keer een (heel kort) nachtje op het vliegveld door en stapten met onze korte broek en t-shirt (met 6 graden) een uur te laat het vliegtuig in om in style aan te komen.

Bij aankomst stond er een heel oranje legioen op ons te wachten met toeters,bellen en zelfs een spandoek! Het was geweldig om iedereen weer te zien en het oranje feest dat die aond voor ons was georganiseerd, was ook helemaal fantastisch!

Check nog 1 keer de foto’s op:
http://picasaweb.google.com/jansensuze/Terugreis#

We willen iedereen heel erg bedanken voor alle leuke reacties en support! Wij hebben een fantastische reis gehad, heel erg bedankt!