Nieuw Zeeland deel 3
Door: wij
05 April 2010 | Nieuw Zeeland, Fox Glacier
Na de pinguins was het weer eens tijd voor een stadsdagje: Dunedin. De stad heeft veel mooie oude gebouwen, waaronder 't meest gefotografeerde gebouw van Nieuw Zeeland: 't stationsgebouw. Het schijnt dat je hier in Nieuw Zeeland hele mooie wandelingen kunt maken maar onze schoenen waren inmiddels helemala versleten. Daarom moesten er nieuwe schoenen gekocht worden, en wel wandelschoenen (ow wat erg en wat zijn die dingen lelijk!).
Daarna reden we naar 't Otago Peninsula: Wildlife Spotters Paradise. Maar helaas je kunt niet altijd geluk hebben, meer dan 'n albatros heel erg in de verte zagen wij niet (die vogels zijn trouwens wel vet met vleugelspan van wel 3 meter). 's Avonds op de camping kwamen we 'n heel leuk gepensioneerd stel uit Nederland tegen: Arnold en Coby. Zij zijn al 6 jaar over de wereld aan 't rondzeilen! We hebben de hele avond geklets over hun en onze avonturen (hebben we alvast 'n ideetje wat we kunnen gaan doen tegen die tijd!).
De volgende dag werd weer 'n dag vol bezienswaardigheden. We waren inmiddels in the Catlins. Als eerste bezochten we hier Nugget Point, 'n heel mooi afgelegen stuk van Nieuw Zeeland. De volgende bestemming was, na 'n hele omweg en veel unsealed road, Jack's Blowhole. Na 'n uurtje wandelen hadden we 'n gat van 55 meter diep gezien met zeewater erin, dat 200 meter onder de rotsen door was gestroomd vanaf de zee! Er zijn ook veel watervallen in the Catlins en uiteraard bezochten we er daar ook 'n paar van: the Purakaunua Falls (3 muren van water vielen hier naar beneden), the Malai Falls en na 'n uurtje zonnen, ook nog de Mclean Falls (die in 'n heus sprookjesbos lagen). In Curio Bay (we zijn nu helemaal onderin Nieuw Zeeland) konden we 'n versteend bos zien uit 't Jurasic tijdperk en zagen we Hector dolfijnen (hele kleine dolfijntjes) zwemmen. Dolfijn!
Deze nacht waaie het weer flink, al dachten we dat we de tent goed langs de kant hadden gezet, om twee uur werden we toch wakker, de wind kwam van alle kanten en wij moesten de stokken tegenhouden want regen & wind dat kan ons tentje niet zo goed hebben! We volgden de Soutern Scenic Tourism Route totdat we in Invercargill aankwamen, de laatste grote plaats voor Fiordland. Hier kochten we even de benodigdheden voor tramping (lange wandelingen in niet zo mooi weer, haha). Eindelijk vonden we schoenen (hiking boots) in maat 37 (niemand heeft hier blijkbaar kleine voeten), een lekker dik deken was inmiddels ook nodig en uiteraard regenjassen.
We begonnen aan de spectaculeire route 'Te Anau-Milford' die daarvoor nog 5 dagen afgesloten was wegens storm (en gevaar op vallende rotsen daardoor). Langs deze weg kun je veel mooie wandelingen maken en wij kozen de Gertrude Saddle waar de schoentjes flink ingelopen konden worden (een route van 3,5 km waar 6 uur return voor staat, dus dan weet je het wel....). Eerst kwamen we langs de Mirrorlakes waar de omliggende bergen ontzettend mooi spiegelddden in het water. Er hing nog veel mist waardoor 't nog gaver was, alle bergen kwamen boven een wolk uit!
De track stond beschreven als: navigation and high level backcountry skills and experience required. There are some river crossings so expect to get wet feet - Parts of the track are very steep and not suitable for anyone with limited tramping experience or a dislike of heights.... Een mooie wandeling om mee te beginnen dus! De wandeling begon op blote voeten door de rivier (ijswater), daarna een stuk door de bush en boven de bushline moest je de markers volgen die andere wandelaar hadden geplaatst (hoopjes stenen) want er waren geen officiele markers meer. T werd steeds stijler en we kwamen veel mesnen tegen die niet to het einde waren gegaan. Sommige stukken waren zo stijl dat er staalkabels aan de berg gemaakt waren waar je jezelf aan op kon trekken. We kwamen uit bij het Black Lake maar daar waren we uiteraard niet voor gekomen. Het was nog even klimmen, over bevroren riviertjes (zo hoog waren we inmiddels), langs grote stukken ijs en over een flinke stapel rotsen totdat we na 3 uur en een kwartier op de top aankwamen met een prachtig uitzicht over milford sound! Berg af leek in eerste instantie gemakkelijker en sneller te gaan maar dat viel toch tegen!
De volgende dag dene we het daarom 'wat rustiger aan'... Een wandeling van 3 tot 4 uur: Key Summit. 'T was vrij bewolkt dus heel veel uitzicht hadden we helaas niet.
Verder liepen we nog (in polonaise)The Chasm samen met 5 bussen vol Aziaten.. En via de Homertunnel, waar nog een enorm stuk ijs van de winter was overgebleven ('t is inmiddels herfst!), kwamen we aan in Milford. Zoals erlke tourist boekten ook wij een criuse om door de Milford Sound te varen. Helaas begon 't enkele minuten na vertrek al te regenen (niet zo gek als je bedenkt dat het hier 200 dagen per jaar regent en er meer dan 6 meter regen naar beneden komt) maar ondanks dat was het toch een hele mooie cruise. Met onze kleine boot kwamen we overal heel dichtbij, zelfs zo dicht dat we 2 keer IN de waterval voeren.
Via Queenstown (dat we snel passeerden omdat er alleen bookingsoffices zijn voor extreme sporten en souvenirswinkels) kwamen we aan in Wanaka. Dit lukte nog net want we hadden geen benzine meer en bleken toen nog een hele bergroute te moeten rijden met het benzine lampje al aan. Helemaal in de 'mood' van het wandelen deden we hier de Rob Roy Valley Walk (3 a 4 uur return) waarbij je aan het einde de Rob Roy Glacier kunt zien. We hadden geluk want de voorsoellingen waren niet zo best maar we konden hem bijna helemaal zien.
Daarna stond er 'n stukje rijden op 't programma (niets in vergelijking met Australie natuurlijk!) richting 'gletsjer land'. Onderweg kwamen we langs Haast, dat echt 'n plaatsje is van helemaal niks en waar we ook nog 20% extra moesten betalen voor onze koffie omdat 't Goede Vrijdag was! De Knights Point Lookout was ook niet echt zo'n hoogtepunt als dat 't beschreven stond omdat er eigenlijk niets te zien was...
Gelukkig kwamen we daarna aan bij de Fox Glacier, die we eerst vanaf 'n lookout hebben gezien en daarna konden we er met 'n wandeling ook nog naartoe. Je kon tot zo'n 60 meter van de gletsjer komen, dichterbij is echt gevaarlijk omdat er altijd stukken af kunnen vallen (de gletsjer beweegt 1,5 - 5 meter per dag). Dit was heel indrukwekkend om te zien!
Om onszelf als echt backpackers te mogen beschrijven, moesten we toch 'n keer met die backpack op onze rug gaan lopen en wel bij de Copland Track. We kampeerden (samen met 2 andere groepen) op de parkeerplaats en vertrokken vroeg in de ochtend op 'n tocht van zo'n 7 uur. De route begon meteen met 'n flinke rivier, maar naar even zoeken vonden we toch 'n paar stenen, zodat we er droog overheen konden. De route bestond uit honderden riviertjes die we over moesten, heel veel modder, mooie stukken langs de super blauwe rivier, soms 'n heel veld vol Silver Ferns (die eigenlijk gewoon groen zijn), maar meestal door 't bos. Het was niet echt 'n goed begaanbaar pad en vooral de laatste 2 uur waren toch redelijk zwaar.
We kwamen over 2 lange en super gave 'swing bridges', ze waren helemaal van staalkabels en gaas, er mocht maar 1 persoon tegelijk op en ze bewogen echt enorm (zo hoog boven de rivier!). Het was 'n hele opluchting toen we om na 6 uur en 20 minuten de hut bereikten (ons 'Paas vakantie huisje'). Het was heel druk omdat 't Pasen was, uiteindelijk zat de hut vol (31 personen), de camping vol en moesten er zelfs mensen onder 'n overhangende rots slapen. Gelukkig was er voor ons wel 'n plaatsje in de 'herberg'. Maar de meest fantastische atrractie van deze hut waren de 'natural hotpools'. Midden tussen de bergen lagen we in de groene modder in 'n heerlijk warm bad (door thermal activity) bij te komen van de wandeling. In de hut was 't ook heel gezellig. Er is niks, dus iedereen heeft z'n eigen eten en kookspullen bij zich, de kachel ging aan en licht hadden we alleen van kaarsen ('t was allemaal 'n beetje kerstig). De volgende dag liepen we de lange wandeling weer terug. Het was nu wel berg af maar 't was natter en glibberiger omdat 't vannacht flink had geregend... We vinden nu wel dat we onszelf echt backpackers mogen noemen! (twijfelachtige eer ?!?).
Check de foto's op:
http://picasaweb.google.com.au/jansensuze/NieuwZeelandDeel3#
Daarna reden we naar 't Otago Peninsula: Wildlife Spotters Paradise. Maar helaas je kunt niet altijd geluk hebben, meer dan 'n albatros heel erg in de verte zagen wij niet (die vogels zijn trouwens wel vet met vleugelspan van wel 3 meter). 's Avonds op de camping kwamen we 'n heel leuk gepensioneerd stel uit Nederland tegen: Arnold en Coby. Zij zijn al 6 jaar over de wereld aan 't rondzeilen! We hebben de hele avond geklets over hun en onze avonturen (hebben we alvast 'n ideetje wat we kunnen gaan doen tegen die tijd!).
De volgende dag werd weer 'n dag vol bezienswaardigheden. We waren inmiddels in the Catlins. Als eerste bezochten we hier Nugget Point, 'n heel mooi afgelegen stuk van Nieuw Zeeland. De volgende bestemming was, na 'n hele omweg en veel unsealed road, Jack's Blowhole. Na 'n uurtje wandelen hadden we 'n gat van 55 meter diep gezien met zeewater erin, dat 200 meter onder de rotsen door was gestroomd vanaf de zee! Er zijn ook veel watervallen in the Catlins en uiteraard bezochten we er daar ook 'n paar van: the Purakaunua Falls (3 muren van water vielen hier naar beneden), the Malai Falls en na 'n uurtje zonnen, ook nog de Mclean Falls (die in 'n heus sprookjesbos lagen). In Curio Bay (we zijn nu helemaal onderin Nieuw Zeeland) konden we 'n versteend bos zien uit 't Jurasic tijdperk en zagen we Hector dolfijnen (hele kleine dolfijntjes) zwemmen. Dolfijn!
Deze nacht waaie het weer flink, al dachten we dat we de tent goed langs de kant hadden gezet, om twee uur werden we toch wakker, de wind kwam van alle kanten en wij moesten de stokken tegenhouden want regen & wind dat kan ons tentje niet zo goed hebben! We volgden de Soutern Scenic Tourism Route totdat we in Invercargill aankwamen, de laatste grote plaats voor Fiordland. Hier kochten we even de benodigdheden voor tramping (lange wandelingen in niet zo mooi weer, haha). Eindelijk vonden we schoenen (hiking boots) in maat 37 (niemand heeft hier blijkbaar kleine voeten), een lekker dik deken was inmiddels ook nodig en uiteraard regenjassen.
We begonnen aan de spectaculeire route 'Te Anau-Milford' die daarvoor nog 5 dagen afgesloten was wegens storm (en gevaar op vallende rotsen daardoor). Langs deze weg kun je veel mooie wandelingen maken en wij kozen de Gertrude Saddle waar de schoentjes flink ingelopen konden worden (een route van 3,5 km waar 6 uur return voor staat, dus dan weet je het wel....). Eerst kwamen we langs de Mirrorlakes waar de omliggende bergen ontzettend mooi spiegelddden in het water. Er hing nog veel mist waardoor 't nog gaver was, alle bergen kwamen boven een wolk uit!
De track stond beschreven als: navigation and high level backcountry skills and experience required. There are some river crossings so expect to get wet feet - Parts of the track are very steep and not suitable for anyone with limited tramping experience or a dislike of heights.... Een mooie wandeling om mee te beginnen dus! De wandeling begon op blote voeten door de rivier (ijswater), daarna een stuk door de bush en boven de bushline moest je de markers volgen die andere wandelaar hadden geplaatst (hoopjes stenen) want er waren geen officiele markers meer. T werd steeds stijler en we kwamen veel mesnen tegen die niet to het einde waren gegaan. Sommige stukken waren zo stijl dat er staalkabels aan de berg gemaakt waren waar je jezelf aan op kon trekken. We kwamen uit bij het Black Lake maar daar waren we uiteraard niet voor gekomen. Het was nog even klimmen, over bevroren riviertjes (zo hoog waren we inmiddels), langs grote stukken ijs en over een flinke stapel rotsen totdat we na 3 uur en een kwartier op de top aankwamen met een prachtig uitzicht over milford sound! Berg af leek in eerste instantie gemakkelijker en sneller te gaan maar dat viel toch tegen!
De volgende dag dene we het daarom 'wat rustiger aan'... Een wandeling van 3 tot 4 uur: Key Summit. 'T was vrij bewolkt dus heel veel uitzicht hadden we helaas niet.
Verder liepen we nog (in polonaise)The Chasm samen met 5 bussen vol Aziaten.. En via de Homertunnel, waar nog een enorm stuk ijs van de winter was overgebleven ('t is inmiddels herfst!), kwamen we aan in Milford. Zoals erlke tourist boekten ook wij een criuse om door de Milford Sound te varen. Helaas begon 't enkele minuten na vertrek al te regenen (niet zo gek als je bedenkt dat het hier 200 dagen per jaar regent en er meer dan 6 meter regen naar beneden komt) maar ondanks dat was het toch een hele mooie cruise. Met onze kleine boot kwamen we overal heel dichtbij, zelfs zo dicht dat we 2 keer IN de waterval voeren.
Via Queenstown (dat we snel passeerden omdat er alleen bookingsoffices zijn voor extreme sporten en souvenirswinkels) kwamen we aan in Wanaka. Dit lukte nog net want we hadden geen benzine meer en bleken toen nog een hele bergroute te moeten rijden met het benzine lampje al aan. Helemaal in de 'mood' van het wandelen deden we hier de Rob Roy Valley Walk (3 a 4 uur return) waarbij je aan het einde de Rob Roy Glacier kunt zien. We hadden geluk want de voorsoellingen waren niet zo best maar we konden hem bijna helemaal zien.
Daarna stond er 'n stukje rijden op 't programma (niets in vergelijking met Australie natuurlijk!) richting 'gletsjer land'. Onderweg kwamen we langs Haast, dat echt 'n plaatsje is van helemaal niks en waar we ook nog 20% extra moesten betalen voor onze koffie omdat 't Goede Vrijdag was! De Knights Point Lookout was ook niet echt zo'n hoogtepunt als dat 't beschreven stond omdat er eigenlijk niets te zien was...
Gelukkig kwamen we daarna aan bij de Fox Glacier, die we eerst vanaf 'n lookout hebben gezien en daarna konden we er met 'n wandeling ook nog naartoe. Je kon tot zo'n 60 meter van de gletsjer komen, dichterbij is echt gevaarlijk omdat er altijd stukken af kunnen vallen (de gletsjer beweegt 1,5 - 5 meter per dag). Dit was heel indrukwekkend om te zien!
Om onszelf als echt backpackers te mogen beschrijven, moesten we toch 'n keer met die backpack op onze rug gaan lopen en wel bij de Copland Track. We kampeerden (samen met 2 andere groepen) op de parkeerplaats en vertrokken vroeg in de ochtend op 'n tocht van zo'n 7 uur. De route begon meteen met 'n flinke rivier, maar naar even zoeken vonden we toch 'n paar stenen, zodat we er droog overheen konden. De route bestond uit honderden riviertjes die we over moesten, heel veel modder, mooie stukken langs de super blauwe rivier, soms 'n heel veld vol Silver Ferns (die eigenlijk gewoon groen zijn), maar meestal door 't bos. Het was niet echt 'n goed begaanbaar pad en vooral de laatste 2 uur waren toch redelijk zwaar.
We kwamen over 2 lange en super gave 'swing bridges', ze waren helemaal van staalkabels en gaas, er mocht maar 1 persoon tegelijk op en ze bewogen echt enorm (zo hoog boven de rivier!). Het was 'n hele opluchting toen we om na 6 uur en 20 minuten de hut bereikten (ons 'Paas vakantie huisje'). Het was heel druk omdat 't Pasen was, uiteindelijk zat de hut vol (31 personen), de camping vol en moesten er zelfs mensen onder 'n overhangende rots slapen. Gelukkig was er voor ons wel 'n plaatsje in de 'herberg'. Maar de meest fantastische atrractie van deze hut waren de 'natural hotpools'. Midden tussen de bergen lagen we in de groene modder in 'n heerlijk warm bad (door thermal activity) bij te komen van de wandeling. In de hut was 't ook heel gezellig. Er is niks, dus iedereen heeft z'n eigen eten en kookspullen bij zich, de kachel ging aan en licht hadden we alleen van kaarsen ('t was allemaal 'n beetje kerstig). De volgende dag liepen we de lange wandeling weer terug. Het was nu wel berg af maar 't was natter en glibberiger omdat 't vannacht flink had geregend... We vinden nu wel dat we onszelf echt backpackers mogen noemen! (twijfelachtige eer ?!?).
Check de foto's op:
http://picasaweb.google.com.au/jansensuze/NieuwZeelandDeel3#
-
05 April 2010 - 08:34
Wilma:
Goede morgen kids,
Nu ben ik `n keer de eerste geloof ik.
Het begint op teschieten voor jullie,dus geniet nog van de laatste weken,maar dat lukt wel als ik het allemaal lees.
Geweldig en al die foto`s ,mooi hoor.
Groetjes Wilma en natuurlijk ook van Tommy.
-
05 April 2010 - 14:39
Hans En Miep:
Leuk om jullie met je backpack op te zien ploeteren!! We zijn trots op jullie...(ha ha). Het ziet er schitterend uit ook daar in NZ. Nog lekker een paar weken genieten van elkaar, NZ, jullie nieuwe shoes en hopelijk goed weer!! xxx -
05 April 2010 - 20:10
Jeanne:
He Ruud en Suze, jullie verhalen blijven boeien en wat spectaculair. En wat ons betreft....jullie horen nu echt bij de backpackers hoor. Het lijkt wel een beetje fris daar. en dat slaen in die tent... lekker dicht bij elkaar kruipen anders is het te koud of niet??? Geniet nog volop de laatste weken. Liever groet van ons
Alex en Jeanne -
06 April 2010 - 18:39
Juul:
Als ik dit zo hoor kunnen jullie volgens mij zo meedoen met de 4-daagse! Super mooie foto's weer! Jullie zulen vast wel duizend keer met de Aziaten op de foto hebben gemoeten..geniet van jullie laatste maandje! Groetjes -
06 April 2010 - 20:33
Merel:
Suus en Ruud,
wat een geweldig verhaald weer! Geniet er nog maar even goed van!!
liefs Merel -
07 April 2010 - 11:59
Marlijn:
Joehoeee over een maandje zijn jullie weer terug!!!! Geniet nog even van deze mooie tijd!
xxxxxxx -
07 April 2010 - 15:26
Jacqueline:
Heftige schoenen, ben blij dat ik ook zo'n kleine voeten heb, kan ik ze lenen!! Prachtig verhaal, mooie natuur en ik zag nog 26 dagen dan kan ik jullie een knuffel geven!!! xxx mam -
07 April 2010 - 15:42
Marco En Jacqueline:
Heey Ruud en Suze,
Echt super wat jullie weer allemaal gezien en meegemaakt hebben. En echt mooie foto's. Geniet er nog maar lekker van deze laatste weekjes.En tot snel.
Liefs Marco en Jacqueline
PS: Hebben jullie zaterdag wel gemist. -
08 April 2010 - 08:25
ÖMA:
Het is haast te veel om te lezen,laat staan om te doen.Wat hebben jullie een mooie,afwisselende en een nooit te vergeten ervaring opgedaan.Oma wenst jullie nog mooie weken toe en tot 3mei! -
11 April 2010 - 11:36
Guus En Brit:
Joh!!
Vet Gaaf allemaal man, echt super vet, geniet er nog van!!
Groetjes Guus en Brit -
11 April 2010 - 15:49
Eef En Melvin:
Hee Ruud en Suze, het lijkt wel alsof de foto's alleen maar mooier worden! Jammer dat het er weer bijna op zit, maar we vinden het ook wel erg leuk dat jullie weer terugkomen. We missen jullie namelijk wel op de feestjes :).
Heel veel plezier nog de laatste weken en tot snel!
Groetjes Eef en Melvin -
11 April 2010 - 17:04
Marjan:
Dit is het echte werk of niet.En wat geweldig zeg zo'n gigantische hangbrug.Gaaf zeg.
En het kamperen lijkt er nu toch ook van te komen.Toch wat slechter weer en wat moeilijk te bereiken wegen of niet.
Nog ontzettend veel plezier en nog effe en dan praten we weer gewoon.Groetjes van ons de beuntjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
