Oud & Nieuw en de Outback
Door: wij
11 Januari 2010 | Australië, Port Augusta
Allereerst willen we jullie natuurlijk een gezond, gelukkig en gezellig 2010 toewensen! En heel erg bedankt voor alle lieve reacties, mailtjes en sms-jes.
Voor ons was het na de kerst tijd om richting Sydney te vertrekken. Onderweg kwamen we over de Sea Cliff Bridge. Hier zijn we maar liefst drie keer overheen gereden, om een paar mooie foto's en filmpjes te kunnen maken. Twee dagen kwamen we aan in Sydney en parkeerde we de VAN in onze 'thuishaven' in Sydney: Rhodes. De 30ste hadden we nog een dagje om lekker door Sydney te struinen (met 1000den andere mensen). We gingen naar een marktje, checkte Mrs Macquaries Point alvast ('t park waar we oud & nieuw vieren), gingen naar Luna Park, keken de straat-act van de 2 firemen en genoten 's avonds van 'n heerlijk buffetje.
31 December. 5.15 uur opstaan! Ja je moet er iets voor over hebben om 's werelds vetste vuurwerk te zien. Om 7.30 sloten we aan in de rij. Er waren al redelijk wat mensen vroeger opgestaan, maar gelukkig veel meer later dan ons. Achter ons kwamen twee gezellige Nederlanders staan, Sjoerd en Joyce, waar we de rest van de dag mee opgetrokken hebben. Om 11.00 uur was 't dan toch zover en mochten we naar binnen. Maar het wachten was nog lang niet voorbij, we spreidden ons kleedje uit op een (behoorlijk) goed plekje en wachtten tot 't avond werd. Tussendoor hebben we ons prima vermaakt met:
- 'n duitser die naast ons kwam zitten: "Now we are neighbours for the next 14 hours, we might become best friends"
- 'n aziatische vrouw die wees waar ze heen wilde lopen en vervolgens over iedereen z'n dekens en spullen liep
- 'n aziatisch gezinnetje dat pas om 16.00 uur aan kwam lopen en vond dat ze wel op 't 30cm looppad konden zitten (en voor de rest op ons deken)
- en de security die de hele dag heeft geprobeerd om mensen van de looppaden af te houden (steeds zaten er binnen 5 minuten weer mensen)
Om 20.00 uur kregen we 't eerste spectakel. Zoals in de aborigional traditie werden de kwade geesten uit de haven verdreven met rook, zodat niet veel later de hele haven blauw was. Om 21.00 uur kregen we vast een voorproefje, het family firework. Super vet, 't werd vanaf allerlei plaatsen afgestoken, behalve de brug, want die werd pas om 23.00 uur afgesloten.
Vanaf nu werden er elk uur al een paar peilen afgestoken en was 't aftellen geblazen. Helaas was er om 24.00 uur geen klok, waardoor 't vuurwerk ineens begon. Maar super vet was 't!!! 15 maanden aan voorbereiding gingen in 12 minuten de lucht in. 't was zoveel dat je soms niet meer wist waar je moest kijken, maar wat was het mooi!
Na 'n heftige dag werden we 's ochtends om 8.30 uur alweer wakker (trouwens wel 'n nieuw record uitslapen) en gingen we op weg naar Port Augusta, waar onze reis door de outback zou beginnen. Om goed voorbereid te zijn hebben we de was nog even gedaan en de olie ververst. Op 'n parkeerplaatsje en met opengeknipte flessen, kun je je voorstellen hoe dat eruit zag. 't was dezelfde weg die we al eens gereden hadden, dus 't was vooral veel kilometers vreten deze 2 dagen.
't eerste plaatsje dat we in de outback tegenkwamen was Pimba. 'n soort verlaten dorp, met nog wel wat huisjes (meestal ingestort), veel autowrakken en 'n roadhouse met benzinestation, waar we naast overnachtten. Tijdens 't koken genoten we van onze eerste outback-zonsondergang en daarna van zoveel sterren als we nog nooit gezien hadden.
Op en langs de weg kwamen we hier in de outback heel veel dieren tegen. Koeien, schapen en kangaroes lopen hier gewoon op de weg (vooral met zonsop- en ondergang). Opassen dus! Onze volgende stop was Coober Pedy: The Opal Capital of the world. Om de stad heen lagen enorme bergen zand, die uit de tunnels kwamen waar ze op zoek zijn naar Opal. Omdat het hier in de zomer overdag wel 50 graden kan worden bevindt het leven zich hier vooral onder de grond (ondergrondse huizen, kerken e.d.). Daar is het dan het hele jaar door rond de 25 graden, lekker koel dus! Natuurlijk hebben we zelf ook nog even 'genoodled' naar Opal, maar helaas, we zijn er niet rijk van geworden.
Vandaag nog maar 360km voor de boeg voor we bij Uluru zijn. Onderweg kwamen we vanalles tegen:
- Een dode koe met daarnaast de (nogal in de kreukel zittende) auto die hem geraakt heeft. Een wijze les, laat je auto nooit onbemand langs de weg staan in de outback want toen we er op de terugweg langs kwamen zagen we twee aborigionals bij de auto kijken wat ze er nog van konden gebruiken (de banden en dergelijke waren er al af).
- Veel rood zand
- Andere verlaten en soms al helemaal verroeste auto's
- Mount Connor (die al een beetje op Uluru lijkt).
Bij Uluru aangekomen besloten we eerst de 3 uur durende wandeling om de berg te maken. Van veraf lijkt de berg glad maar als je dichterbij komt zie je allemaal verschillende structuren, gaten en holen. Verschillende delen van de berg zijn extra heilig voor de aborigionals. Er zijn plekken waar vrouwenceremonies worden gehouden, waar de mannen niet eens naar mogen kijken, en andersom. Iedere gleuf of gat in de berg kent zijn eigen verhaal. In het cultural centre hebben we een aantal van deze verhalen gelezen al mogen we niet alle verhalen horen. Deze kennen alleen de meest ingeweide aborigional mannen.
Na deze tocht reden we naar de sunset viewing area. Met de zonsondergang verandert de kleur van de berg. De kleursverandering van de berg en ook de lucht en de wolken waren echt heel spectaculair. Na de zonsondergang reden we het park uit om er vervolgens weer om 5.00 uur voor de poort te staan om de zonsopgang bij Kata Tjuta (de Olga's) te kijken.
Door het 1,5 tijdsverschil met Sydney ontstond er nogal een klein misverstandje en stonden we bijna om 2.00 uur 's nachts voor de poort. Echt romatisch was het zonsopgang kijken niet, we stonden namelijk gezellig met zo'n 70 mensen naast elkaar en door de bewolking kwam de zon niet op, maar werd het gewoon langzaam licht.
Via een prachtige wandelroute: 'Valley of the Winds' liepen we door en gedeeltelijk over het gebergte. Toen we bijna terug waren stond er nog een verassing op ons te wachten, waar we ze vanochtend al heel ver weg zagen, stond er nu een grote wilde (zwangere) kameel voor onze neus!
Hier vlakbij, zo'n 304 km, ligt Wattarka National Park, waar we naar de Kings Canyon gingen. Geloof het of niet, maar ook in de woestijn kan het regenen, de hele nacht en 's ochtends ging het vrolijk verder. Om 11.00 uur leek het een beetje op te klaren en begonnen we aan de wandeling over de Kings Canyon. Het begon met een pittige 100 meter klim waar het gruwelijk hard waaide. Bovenaan hadden we een prachtig uitzicht over de omliggende bergen en omgeving. Op de berg was een wandelroute door blauwe peiltjes, maar er was geen echt pad waardoor we dan weer over een bergtop en dan weer langs een afgrond liepen. Je moest opletten dat je niet te dicht langs de kant liep want er konden stukken rots afbreken. Je zag ook al dat sommige uitstekende stukken erg dun waren. Bovenop de berg waar wij lipen leek het net een andere planeet met allemaal rode bergjes die uit verschillende laagjes bestonden. In het middel van de tocht kwamen we in de Garden of Eden. Dit is een stuk dat lager ligt met permanent water waardoor het tropisch is (met palmbomen en veel andere planten en dieren). Na deze lang tocht (we deden er zo'n 5 uur over) kropen we in de VAN, want voor de verandering regende het weer, en reden het eerste stuk terug richting bewoonde wereld.
Onderweg kwamen we natuurlijk weer vanalles tegen! Dit keer:
-The Breakaways (een soort maanlandschap) waarvoor we 22km return unsealed road moesten rijden, lekker hoebelig dus! In tegenstelling tot de echte maan zaten hier alleen heel veel vliegen...
- Een golfbaan zonder gras in Coober Pedy
- Een dorp wat vollig is opgezet voor de nabijgelegen (geheime) raketbasis
Uiteindelijk kwamen we aan in de bewoonde wereld (Port Augusta) waar het tijd was voor een verfrissende duik in de warme zee (het was hier namelijk ook nog lekker 40 graden)!
De volgende plannen zijn weer de outback in, maar dit keer naar de westkust, uiteindelijk op weg naar Perth. Jullie horen van ons!
Check de foto's op: http://picasaweb.google.com.au/jansensuze/OudNieuwEnDeOutback#
Voor ons was het na de kerst tijd om richting Sydney te vertrekken. Onderweg kwamen we over de Sea Cliff Bridge. Hier zijn we maar liefst drie keer overheen gereden, om een paar mooie foto's en filmpjes te kunnen maken. Twee dagen kwamen we aan in Sydney en parkeerde we de VAN in onze 'thuishaven' in Sydney: Rhodes. De 30ste hadden we nog een dagje om lekker door Sydney te struinen (met 1000den andere mensen). We gingen naar een marktje, checkte Mrs Macquaries Point alvast ('t park waar we oud & nieuw vieren), gingen naar Luna Park, keken de straat-act van de 2 firemen en genoten 's avonds van 'n heerlijk buffetje.
31 December. 5.15 uur opstaan! Ja je moet er iets voor over hebben om 's werelds vetste vuurwerk te zien. Om 7.30 sloten we aan in de rij. Er waren al redelijk wat mensen vroeger opgestaan, maar gelukkig veel meer later dan ons. Achter ons kwamen twee gezellige Nederlanders staan, Sjoerd en Joyce, waar we de rest van de dag mee opgetrokken hebben. Om 11.00 uur was 't dan toch zover en mochten we naar binnen. Maar het wachten was nog lang niet voorbij, we spreidden ons kleedje uit op een (behoorlijk) goed plekje en wachtten tot 't avond werd. Tussendoor hebben we ons prima vermaakt met:
- 'n duitser die naast ons kwam zitten: "Now we are neighbours for the next 14 hours, we might become best friends"
- 'n aziatische vrouw die wees waar ze heen wilde lopen en vervolgens over iedereen z'n dekens en spullen liep
- 'n aziatisch gezinnetje dat pas om 16.00 uur aan kwam lopen en vond dat ze wel op 't 30cm looppad konden zitten (en voor de rest op ons deken)
- en de security die de hele dag heeft geprobeerd om mensen van de looppaden af te houden (steeds zaten er binnen 5 minuten weer mensen)
Om 20.00 uur kregen we 't eerste spectakel. Zoals in de aborigional traditie werden de kwade geesten uit de haven verdreven met rook, zodat niet veel later de hele haven blauw was. Om 21.00 uur kregen we vast een voorproefje, het family firework. Super vet, 't werd vanaf allerlei plaatsen afgestoken, behalve de brug, want die werd pas om 23.00 uur afgesloten.
Vanaf nu werden er elk uur al een paar peilen afgestoken en was 't aftellen geblazen. Helaas was er om 24.00 uur geen klok, waardoor 't vuurwerk ineens begon. Maar super vet was 't!!! 15 maanden aan voorbereiding gingen in 12 minuten de lucht in. 't was zoveel dat je soms niet meer wist waar je moest kijken, maar wat was het mooi!
Na 'n heftige dag werden we 's ochtends om 8.30 uur alweer wakker (trouwens wel 'n nieuw record uitslapen) en gingen we op weg naar Port Augusta, waar onze reis door de outback zou beginnen. Om goed voorbereid te zijn hebben we de was nog even gedaan en de olie ververst. Op 'n parkeerplaatsje en met opengeknipte flessen, kun je je voorstellen hoe dat eruit zag. 't was dezelfde weg die we al eens gereden hadden, dus 't was vooral veel kilometers vreten deze 2 dagen.
't eerste plaatsje dat we in de outback tegenkwamen was Pimba. 'n soort verlaten dorp, met nog wel wat huisjes (meestal ingestort), veel autowrakken en 'n roadhouse met benzinestation, waar we naast overnachtten. Tijdens 't koken genoten we van onze eerste outback-zonsondergang en daarna van zoveel sterren als we nog nooit gezien hadden.
Op en langs de weg kwamen we hier in de outback heel veel dieren tegen. Koeien, schapen en kangaroes lopen hier gewoon op de weg (vooral met zonsop- en ondergang). Opassen dus! Onze volgende stop was Coober Pedy: The Opal Capital of the world. Om de stad heen lagen enorme bergen zand, die uit de tunnels kwamen waar ze op zoek zijn naar Opal. Omdat het hier in de zomer overdag wel 50 graden kan worden bevindt het leven zich hier vooral onder de grond (ondergrondse huizen, kerken e.d.). Daar is het dan het hele jaar door rond de 25 graden, lekker koel dus! Natuurlijk hebben we zelf ook nog even 'genoodled' naar Opal, maar helaas, we zijn er niet rijk van geworden.
Vandaag nog maar 360km voor de boeg voor we bij Uluru zijn. Onderweg kwamen we vanalles tegen:
- Een dode koe met daarnaast de (nogal in de kreukel zittende) auto die hem geraakt heeft. Een wijze les, laat je auto nooit onbemand langs de weg staan in de outback want toen we er op de terugweg langs kwamen zagen we twee aborigionals bij de auto kijken wat ze er nog van konden gebruiken (de banden en dergelijke waren er al af).
- Veel rood zand
- Andere verlaten en soms al helemaal verroeste auto's
- Mount Connor (die al een beetje op Uluru lijkt).
Bij Uluru aangekomen besloten we eerst de 3 uur durende wandeling om de berg te maken. Van veraf lijkt de berg glad maar als je dichterbij komt zie je allemaal verschillende structuren, gaten en holen. Verschillende delen van de berg zijn extra heilig voor de aborigionals. Er zijn plekken waar vrouwenceremonies worden gehouden, waar de mannen niet eens naar mogen kijken, en andersom. Iedere gleuf of gat in de berg kent zijn eigen verhaal. In het cultural centre hebben we een aantal van deze verhalen gelezen al mogen we niet alle verhalen horen. Deze kennen alleen de meest ingeweide aborigional mannen.
Na deze tocht reden we naar de sunset viewing area. Met de zonsondergang verandert de kleur van de berg. De kleursverandering van de berg en ook de lucht en de wolken waren echt heel spectaculair. Na de zonsondergang reden we het park uit om er vervolgens weer om 5.00 uur voor de poort te staan om de zonsopgang bij Kata Tjuta (de Olga's) te kijken.
Door het 1,5 tijdsverschil met Sydney ontstond er nogal een klein misverstandje en stonden we bijna om 2.00 uur 's nachts voor de poort. Echt romatisch was het zonsopgang kijken niet, we stonden namelijk gezellig met zo'n 70 mensen naast elkaar en door de bewolking kwam de zon niet op, maar werd het gewoon langzaam licht.
Via een prachtige wandelroute: 'Valley of the Winds' liepen we door en gedeeltelijk over het gebergte. Toen we bijna terug waren stond er nog een verassing op ons te wachten, waar we ze vanochtend al heel ver weg zagen, stond er nu een grote wilde (zwangere) kameel voor onze neus!
Hier vlakbij, zo'n 304 km, ligt Wattarka National Park, waar we naar de Kings Canyon gingen. Geloof het of niet, maar ook in de woestijn kan het regenen, de hele nacht en 's ochtends ging het vrolijk verder. Om 11.00 uur leek het een beetje op te klaren en begonnen we aan de wandeling over de Kings Canyon. Het begon met een pittige 100 meter klim waar het gruwelijk hard waaide. Bovenaan hadden we een prachtig uitzicht over de omliggende bergen en omgeving. Op de berg was een wandelroute door blauwe peiltjes, maar er was geen echt pad waardoor we dan weer over een bergtop en dan weer langs een afgrond liepen. Je moest opletten dat je niet te dicht langs de kant liep want er konden stukken rots afbreken. Je zag ook al dat sommige uitstekende stukken erg dun waren. Bovenop de berg waar wij lipen leek het net een andere planeet met allemaal rode bergjes die uit verschillende laagjes bestonden. In het middel van de tocht kwamen we in de Garden of Eden. Dit is een stuk dat lager ligt met permanent water waardoor het tropisch is (met palmbomen en veel andere planten en dieren). Na deze lang tocht (we deden er zo'n 5 uur over) kropen we in de VAN, want voor de verandering regende het weer, en reden het eerste stuk terug richting bewoonde wereld.
Onderweg kwamen we natuurlijk weer vanalles tegen! Dit keer:
-The Breakaways (een soort maanlandschap) waarvoor we 22km return unsealed road moesten rijden, lekker hoebelig dus! In tegenstelling tot de echte maan zaten hier alleen heel veel vliegen...
- Een golfbaan zonder gras in Coober Pedy
- Een dorp wat vollig is opgezet voor de nabijgelegen (geheime) raketbasis
Uiteindelijk kwamen we aan in de bewoonde wereld (Port Augusta) waar het tijd was voor een verfrissende duik in de warme zee (het was hier namelijk ook nog lekker 40 graden)!
De volgende plannen zijn weer de outback in, maar dit keer naar de westkust, uiteindelijk op weg naar Perth. Jullie horen van ons!
Check de foto's op: http://picasaweb.google.com.au/jansensuze/OudNieuwEnDeOutback#
-
11 Januari 2010 - 07:44
Jacqueline:
Wederom prachtig verslag en foto's, wat een contrast ook, het drukke Sydney en de outback!!
groet mam -
11 Januari 2010 - 07:46
Ida:
ziet er weer goed uit!! veel plezier weer en tot mails!! xxx -
11 Januari 2010 - 08:36
Jitske:
Gave foto's!!! Ik wist niet dat ze in Australië ook schoenenbomen hadden trouwens...? En die zonsondergang, WAUW!
Hier is het nog steeds koud en besneeuwd. En terwijl ik aan het leren ben voor mn tentamens is Joost op wintersport! Ik ben alweer benieuwd naar jullie volgende verslag,
xxx Jits -
11 Januari 2010 - 09:37
Anke:
Hé Criminelen,
Opnieuw gave foto's en een leuk verhaal :D!!
Wilde net als Jitske zeggen...druk aan het leren, maar ik denk dat jullie langere dagen maken, haha want ik ben echt niet zó vroeg wakker;)!
Veel plezier en tot mails/bels/het volgende verhaal!
Groetjesssss,
xxx Anke -
11 Januari 2010 - 10:01
Chantal:
Inderdaad weer een leuk verhaal om te lezen en te zien wat jullie zoal aan het doen zijn. Volgens mij maken jullie zoveel mee dat het straks bijna niet na te vertellen is.
Geniet er nog van!
-
11 Januari 2010 - 16:42
Miep:
Weer leuk om jullie verslagen te lezen. En om jullie prachtfoto's te zien.
Zo te zien aan huis/bus dieren geen gebrek. getverderrie. Het was bij ons trouwens wel iets minder druk met oud en nieuw!!
Op naar 't volgende avontuur. xx -
12 Januari 2010 - 15:02
Marjan:
He wat geweldig en wat een rood zand zeg. Raar want wij zitten zoals jullie wel weten al redelijk lang in de sneeuw.Mooi contrast eigenlijk.
En jullie rijden er heel wat af zo.En wat een geweldig vuurwerk.Goed om hiermee 2010 te beginnen. Veel kijk-en vakantieplezier en ik kijk alweer uit naat het volgende verslag.
Groetjes -
13 Januari 2010 - 15:10
Marlijn:
Ziet er allemaal weer super gaaf uit! Ik ben jaloers. We blijven jullie volgen!
geniet ervan
liefs! -
13 Januari 2010 - 15:16
Steffie:
hallo Suze en Ruud
ik geniet van jullie prachtige natuur foto's
schitterend!!!
ik ga er zeker een paar schilderen.
nog veel plezier!
geniet ze!!!
groetjes Steffie -
14 Januari 2010 - 08:52
Oma:
Hallo jongelui!Jullie hele verslag gelezen en sta nog steeds versteld van de energie en uithoudingsvermogen.Wat een ervaring en levenswijsheid doen jullie op.Een dikke knuffel van Oma! -
20 Januari 2010 - 21:20
Henny:
Heej Ruud en Suze, wederom weer een schitterend verslag en prachtige fotos Ben strontjaloers op jullie!!! Blijf genieten en nog much pleasure. We blijven jullie reis volgen. xxxx Vinc, Henny
, Selke en Marin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
